عذر تقصیر به پیشگاه پیامبر اعظم(ص)
امروز که این مقاله را می نویسم تقویم،نهم اسفند ماه هشتاد و پنج را نشان می دهد.یعنی دقیقاً بیست روز دیگر به انتهای سال باقی است.سالی که به نام نورانی و با عظمت پیامبراعظم (ص) مزین گشت و همه موظف شدیم براساس رهنمود های حکیمانه مقام معظم رهبری (مدظله العالی)خود را به «رسول الله(ص)» نزدیکتر نموده و از جلوه های معنوی آن بزرگوار بهره مند شویم. بنا بود امسال جامعه ای نبوی را مشق نموده و تمدن بزرگ محمدی(ص) را ترسیم کنیم! بنا بود از پیامبر اعظم (ص) درس بگیریم،درس عالم شدن،قوی شدن، اخلاق وکرامت،رحمت،جهاد،عزت و مقاومت،ودر این مکتب پرفیض ،آموزه های آسمانی وپر برکت پیغمبر را مرور کنیم وآنهارا به درس های زندگی و برنامه جاری خود تبدیل کنیم.
فرمان رسید؛درس اخلاق پیغمبر.درس عزت پیامبر.درس علم آموزی.درس رحمت وکرامت.ودرس وحدتی که ایشان به ما داد را خوب بیاموزیم ودر زندگی خود پیاده کنیم!مسئولین محترم مکلف شدند زمینه را برای تشکیل جامعه ای برخوردار از مکارم و فضائل اخلاقی.استقامت وایستادگی.علم توأم با اخلاق،حکومت همراه با حکمت.عبادت همراه با خدمت بر خلق،جهاد توأم با رحمت،عزت همراه با فروتنی،روز آمدی توأم با دور اندیشی،صداقت با مردم در عین پیچیدگی سیاسی فراهم تر نمایند!
تصمیم براین بود که در سال پیامبر اعظم (ص)ملت و دولت ایران در راه رسیدن به جامعه و تمدنی که هدف پیامبر اعظم (ص) بود خیزش بلندی داشته باشند! و باز مولای ما فرمود:درسال پیامبر اعظم (ص) هر ایرانی در هر کجا که هست و به هر کاری که مشغول است یک گام به جلو بردارد…! اکنون سیصد و چهل و پنج روز از سال پیامبر اعظم (ص) گذشته است و به تدریج به پایان سال نزدیک می شویم،دیگر وقت آن رسیده که با محاسبه ای منصفانه ببینیم برای رسیدن به آرمان هایی که در سال پیامبر اعظم (ص)ترسیم شده بود چه کرده ایم؟! چقدر از اهداف و برنامه هایی که رهبر عظیم الشأن انقلاب به عنوان سکاندار نیز بین و حکیم نظام اسلامی مطرح کردند تحقق پیدا کرده است؟! چند قدم به سمت و سوی تحقق جامعه نبوی با ویژگی های پیش گفته نزدیک شده ایم؟! آیا مدیریت ما مبتنی بر اصول مدیریت نبوی است؟! اگر چنین است باید اثری از مفاسد اجتماعی،ناهنجاری ها،پارتی بازی ها،تبعیض، فقر، رشوه و …نباشدویا حداقل کاهش قابل توجهی یافته باشد. آیا نظام اقتصادی ما برگرفته از اقتصاد نبوی است؟اقتصادی که در برخی موارد «رعایت حق الناس» بالاتر و برتر از «رعایت حق الله » مد نظر قرار گرفته است. آیا سیستم فرهنگی ما منطبق برآموزه های نبوی است؟آموزه هایی که با لباس تقوی ،انصاف،عدل،انثار، مهرونهی،خشم مقدس،رعایت حقوق متقابل فردی و اجتماعی و…عجین شده است؟! وآیا…؟! نمی خواهم منکر خدمات،دستاوردهاو ارزش های موجود در جامعه شوم اما سخن این است که هنوز تا نیل به آرمان های جامعه نبوی فاصله بسیار است.و اتفاقا فلسفه و آثار مترتب برسال پیامبراعظم (ص)از سوی رهبر انقلاب،زمینه سازی برای جهشی بلند وخیزشی عمیق برای رسیدن به جامعه نبوی بود. سخن این است که اصولا سال پیامبر اعظم (ص) در بین مسئولین رده ی بالاو پایین نظام جدی گرفته نشد! مگر آرمان های بلندی که رهبری به عنوان فلسفه و آثار مترتب بر سال پیامبر اعظم (ص)اعلان فرمودند؛با ضرب سکه های طلای منقوش به نام پیامبر اعظم (ص)حاصل میشود؟ مگر رسالت و هدف پیامبر اکرم (ص) نعوذبالله مبتنی بر لغویات بود که با برگزاری کنسرت های موسیقی آن هم به نام ، به یاد و یا بهتر بگویم به بهانه سال پیامبر اعظم (ص) به استقبال جامعه ی نبوی برویم؟ مگر نه اینکه خود رسول الله (ص) می فرماید:من مأمور شده ام تابساط لهو و لعب و مفاسد اخلاقی را برچینم؟ مگر در جامعه ی ما خلأ«همایش»و گرد همایی های آنچنانی وجود داشت که برخی دستگاه ها و نهاد ها فقط تکلیف خود را برگزاری همایش های آنچنانی دیدند؟! مگر در حوزه فرهنگ،فعالیت های سطحی و بی عمق کم بود که امسال هم به دامنه ی این فعالیت های بی اثر وبی ثمر افزوده شد؟! مگر در سیستم اداری موجود،کمبود«گزارش های صوری»وجود داشت که برخی دستگاه های دولتی و نهاد های انقلابی و…فقط برای پرکردن برگه های گزارش و ارائه به مافوق ، فعالیت های جاری و روز مره خویش را با پسوند «به مناسبت سال پیامبر اعظم» تنظیم و ارائه می نمایند؟! من متأسفم بگویم که علیرغم همه ادعا ها،امسال «ستاد بزرگداشت سال پیامبر اعظم (ص)»اصلا وجود خارجی پیدا نکرد! اگر فعالیتی هم شده توسط برخی مراکز پژوهشی و یا رسانه ای ویا افراد به صورت خود جوش و مستقل صورت گرفته است.
و با نهایت شرمندگی باید بگویم که روزهای پایانی سال پیامبر اعظم (ص) مواجه شد با اهانت وقیحانه برخی عوامل مغرض به ساحت نبی مکرم اسلام (ص) که جا داشت به این مناسبت عزای عمومی اعلام گردد.اما نه تنها چنین نشد که سکوتی تلخ جامعه را فراگرفت و بجز چند نفر از مراجع بزرگوار و عظیم الشأن هیچ حرکتی مشاهده نگردید. شاید سکوت خواص و بی تفاوتی عوام تلخ تر از اصل قضیه باشد! شاید جرم نگاه سیاسی و سیاسی ورزی حتی نسبت به مقدسات از جرم اهانت به مقدسات سنگین تر باشد! نمی دانم مارا چه شده است که به راحتی از کنار این قضیه گذشتیم ؟ چرا با این مسایل گزینشی بر خورد می کنیم؟!در یک مورد مشابه به خیابان ها ریخته،درس هارا تعطیل کرده،کفن پوشان در صحنه حاضر شده و تحصن و تظاهرات پی درپی می کنیم و تا استعفای بالاترین رده اجرایی نظام کوتاه نمی آییم و در موردی دیگر سکوتی تلخ و گزنده در پیش می گیریم و خود را به تجاهل می زنیم ولبیک گفتن را لبی هم تر نمی کنیم! اهانت به مقدسات،اهانت است و از هر جریان سیاسی که باشد محکوم و عوامل آن باید پاسخگو باشند. آن هم اهانت به مقام شامخ رسول الله (ص) درسال رسول الله و در کشور رسول الله (ص) .
